KILKA NADUŻYĆ WOBEC PRAW I WOLNOŚCI

1. Nadużycie wobec indywidualności: przyswajanie sobie mentalności "grupowej". Członkowie nie mają zezwolenia na samodzielne myślenie w odłączeniu od grupy i bezkrytycznie przyjmują wyłącznie to, co zostało im powiedziane.
   
   
2. Nadużycie wobec intymności: zrywane zostają lub w poważny sposób ograniczane są więzi z przyjaciółmi, krewnymi, małżonkami, dziećmi, rodzicami, itd.
   
   
3. Nadużycia finansowe: stosowana jest presja mająca na celu oddanie grupie wszystkiego, co jest się w stanie oddać. W grupach bez życia wspólnotowego członkowie zazwyczaj egzystują w niższej warstwie socjalno-ekonomicznej, nie z powodu niższego poziomu wpływów, ale dlatego, że zawsze oddają pieniądze grupie na kilka różnych celów.
   
   
4. Mentalność "my w opozycji do nich": zachowuje się całkowitą izolację od społeczeństwa. Wszystko, co jest poza grupą, postrzega się jako "diabelskie" albo "nieoświecone" itd. Dochodzi do tego, że obecni wrogowie wywodzą się spośród byłych przyjaciół; chrześcijan; rządów; systemów edukacyjnych; środków masowego przekazów i świata w ogóle. Ci, którzy mają ze światem jakikolwiek kontakt, traktują to jako "środek do celu".
   
   
5. Nadużycie wobec czasu i energii: grupa nadzoruje i wykorzystuje w swojej działalności niemal cały czas i energię swoich członków. Znajdują się oni zwykle w stanie wyczerpania zarówno fizycznego jak i psychicznego.
   
   
6. Nadużycie w stosunku do wolnej woli: członkowie grupy muszą bezdyskusyjnie poddać się nauczaniu i dyrektywom grupy, co jest sposobem łamania ich własnej woli. Ich "wola", z czego nie zdają sobie sprawy, w rzeczywistości staje się "wolą" grupy. Dokonuje się to zwykle albo przez stosowanie metod łamania woli, wśród których są nisko proteinowe diety i niedostateczna ilość snu, albo przez stosowanie zastraszenia. Obie metody wykorzystują także "poczucie winy".

WYNIKI NADUŻYĆ

1. Zmiany osobowości. Krewni po pewnym czasie stwierdzają, że bliska osoba zmieniła się nie do poznania. W osobie dotąd miłej i kochającej uzewnętrzniają się skutki nadużyć stosowanych przez sektę. Pojawia się postawa odrzucenia wszystkiego, co znajduje się na zewnątrz oraz uczucie nienawiści. Członek sekty - w stosunku do innych - postrzega siebie jako "prawego" i wyraża to szczególnie wobec wszystkich odłączonych.
   
   
2. Utrata tożsamości. Członkowie sekty nie potrafią postrzegać siebie jako jednostki mogącej istnieć poza grupą. Niektórzy zmieniają nawet swoje imiona na znak odrzucenia poprzedniego życia.
   
   
3. Paranoja - jesteśmy prześladowani. Jeśli powiesz cokolwiek negatywnego o grupie, czy to sprawiedliwie czy nie, to takie postępowanie jest uznawane za "prześladowanie". Jakakolwiek krytyka jednostki jest także odbierana jako prześladowanie, ale tylko z tego powodu, że krytykuje się to, że są oni "prawdziwymi chrześcijanami" lub "oświeconymi", a nie z powodu nich samych jako jednostek, które uczyniły coś złego. Jednocześnie czują się oni wolni w krytykowaniu tego wszystkiego, w co wierzysz, mówisz i robisz, ponieważ tylko oni są "jedynymi będącymi w porządku lub w prawdzie".
   
   
4. Społeczna dezorientacja. Członkowie sekty tracą swoją zdolność do życia w społeczeństwie poza grupą. Może zajść tak daleko, że nie będą oni w stanie kształtować swego czasu ani podjąć prostej decyzji. Ich widzenie świata zmienia się, postrzegają oni świat oczyma swoich liderów. Wobec życia stają się bardzo naiwni.
   
   
5. Bolesny kompleks winy. Członkowie sekt są zmuszani do czucia się winnymi za wszystko co robili przed wstąpieniem do grupy i zadaniem ich jest dążenie do tego, by być "dobrym" i "godnym" "życia wiecznego". Z małych wykroczeń robi się "góry" nie do przebycia i w ten sposób członkowie sekty przebywają w stanie ciągłej winy za pogwałcenie nawet najmniejszej reguły.