Destrukcyjne elementy duchowości wschodu

Od kilkudziesięciu lat zauważamy na świecie i w Polsce propagowanie przez różne ośrodki tzw. "duchowości wschodu". Liczne kursy, medytacje, joga, duchowość kuszą poprzez sympozja, ogłoszenia, wypowiedzi i styl życia znanych ludzi itp. Niejednokrotnie ukazuje się ją jako atrakcyjną alternatywę do duchowości chrześcijańskiej. Jak się później okazuje ta alternatywa staje się konkurencją a w końcu wrogością do wiary chrześcijańskiej.

Tymczasem jej skutki okazują się często dramatyczne w życiu osób, które wchodzą na drogę tej duchowości. Najbardziej znany tego przykładem jest casus o. Józefa Marii Verlinde, który na własnej skórze przeżył czynne zaangażowanie się w duchowość Wschodu[1].

Niebezpieczeństwa zaangażowanie się w lansowane obce chrześcijaństwu duchowości wschodnie mogą wystąpić na kilku płaszczyznach:

• religijnej (odrzucenie Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, porzucenie życia sakramentalnego, odrzucenie prawd wiary, zdrada Kościoła itp.);
• duchowej (otwieranie się na obce moce, nieznany świat duchowy, praktykowanie okultyzmu...prowadzi do zniewoleń i opętań);
• fizycznej (dieta, joga, ubezwłasnowolnienia, podporządkowanie guru, techniki psychomanipulacji mogą niszczyć zdrowie psychiczne, fizyczne);
• społecznej (porzucanie szkół i studiów, żebractwo, bierność w życiu społecznym i alienacja z niego, problem z aktywnością społeczną nawet po opuszczeniu sekty czy ruchu, destrukcja związków rodzinnych)

Ważnym elementem tzw. duchowości wschodniej jest wiara w reinkarnację i praktykowanie jogi. Są to dwa systemy sprzeczne z Bożym Objawieniem i chrześcijaństwem zarówno w definiowaniu Boga, człowieka, zbawienia i doskonałości duchowej. Przyjęcie i praktykowanie tych elementów prowadzi do wielu negatywnych konsekwencji.

Wiara w reinkarnację uderza w fundamenty Bożego Objawienia. Przyjmując ją człowiek musi z czasem odrzucić:

• wiarę w wyjątkowość Osoby i Objawienia, jakie dokonało się w Chrystusie; zwolennicy reinkarnacji nauczają bowiem, że Bóg wciela się wielokrotnie, raz nauczał jako Chrystus, po śmierci dusza (Logos) wcielił się w Buddę, Krisznę, Sai Babę itp.[2];
• wiarę w rzeczy ostateczne człowieka takie jak: sąd Boży, niebo, piekło;
• wiarę w czyściec i możliwość pomocy duszom czyśćcowym przez Ofiarę Mszy św. i wstawiennictwo za nimi[3], (reinkarnacje uderza więc w prawdę o świętych obcowaniu);
• sakramenty św. i chrześcijańską drogę uświęcenia przez łaskę i pełnienie woli Bożej (a przyjmuje samozbawienie przez wypełnienie karmy i stosowanie różnych technik);
• chrześcijańską moralność opartą na Objawieniu Bożym i świętości Boga ukazaną w Chrystusie (Ewangelia) - najwyższym autorytetem dla wyznawców reinkarnacji jest guru, który sam ustala co jest moralne;
• wyjątkowy szacunek dla rodziców, jaki nakazuje Dekalog; w reinkarnacji rodzice są tylko przypadkowymi dawcami ciała, które nie ma znaczenia i dusza kiedyś je zmieni; stawiają pytanie: dlaczego mam czcić tych rodziców, przecież w cyklu reinkarnacyjnym tymi "rodzicami" byli kiedyś rośliny, owady, zwierzęta, tysiące innych ludzi i zapewne będą jeszcze inni; stąd też łatwo od strony psychicznej opuszczać domy i rodziców dzieciom w sektach propagujących wiarę w reinkarnację (tym samym zaburzenie wychowania, oderwanie dzieci do rodziców);
• ład zbudowany na Ewangelii i cywilizacji łacińskiej (wprowadzanie kast, wrogi stosunek do rozumu i nauki, doceniany w religii katolickiej) itp.[4]

Zauważmy, iż poglądy reinkarnacji propaguje się często pośrednio (np. filmy, wypowiedzi aktorów, piosenkarzy, propagowanie Ruchu Hare Kryszna, bajki, gry komputerowe itp.). W wielu krajach chrześcijańskich w Europie odsetek ludzi deklarujących wiarę w reinkarnację sięga kilkudziesięciu procent.

Andrzej Wronka

    Artykuł znajduje się również na prywatnej stronie presesa Stowarzyszenia EFFATHA
p. Andrzeja Wronki: http://www.andrzejwronka.com/